Ronald Lasecki

  Praca Macieja Kuczyńskiego została zaplanowana jako pierwszy tom z cyklu opisującego konflikty w jakich zaangażowane były USA w drugiej połowie XX wieku. Książka ukazała się w 2015 roku i nie wiadomo nic o tym, by pojawiły się kolejne tomy, choć na jednym z forów internetowych dla historyków znaleźć można wypowiedzi Autora, deklarującego że kolejny tom, który miał być poświęcony wojnom indochińskim, był niemal gotowy. Szkoda, że projekt najwyraźniej spalił na panewce, książka jest bowiem pozycją bardzo wartościową. Opisy konfliktów są niezwykle szczegółowe, obejmując nie tylko sam przebieg działań ale też strukturę zaangażowanych sił i charakterystykę używanego uzbrojenia a także biogramy najważniejszych dowódców. Jedyny niedostatek książki na tym polu to zbyt mało map, bowiem niektóre z opisywanych działań nie są zilustrowane mapami w ogóle, tymczasem szczegółowość lokalizacji jest na tyle duża, że opisywanych miejsc praktycznie nie da się odnaleźć na standardowej mapie czy

  „Myśleć jak rzeka oznacza myśleć w nurcie czasu, wyobrażać sobie jaki potok wypłynie w przyszłość z teraźniejszości, być dobrymi przodkami dla tych którzy przyjdą po nas, dla tych którzy są w dół rzeki czasu. Zatroszcz się o rzekę a rzeka zatroszczy się o ciebie.” (Robert Macfarlane) Film „Rzeka” (2021) miał swoją polską premierę dopiero 21 lutego tego roku. Będzie też pokazywany na tegorocznej edycji największego w naszym kraju festiwalu filmów dokumentalnych Millenium Dosc Gravity 12-21 maja. Autorką dzieła jest australijska reżyser Jennifer Peedom, korzystająca ze współpracy kompozytora Jozepha Nizetiego. Wykonawcą ścieżki dźwiękowej, na którą składają się między innymi utwory Johanna Sebastiana Bacha, Antonio Vivaldiego, Gustava Mahlera a także współczesnych artystów Johna Greenwooda, Richarda Tognettiego, australijskiego rdzennego multiinstrumentalisty Williama Bartona i zespołu Radiohead, jest Australijska Orkiestra Kameralna. Narratorem oryginału jest jank

  Zamiast obchodzić kolejne rocznice rozpoczęcia szlacheckiej ruchawki 22. stycznia 1863 roku, Polacy upamiętniać powinni wydarzenie będące faktycznym „wyzwoleniem narodowym” - zniesienie pańszczyzny 2. marca 1864 r. Szkodliwa ruchawka Przeważająca większość Polaków dziś jest potomkami chłopów. Przeważająca większość etnosu polskiego w połowie XIX wieku również była chłopami. Zniesienie pańszczyzny miało więc dla przyszłego narodu polskiego nieporównanie większe znaczenie, niż bezsensowna i politycznie szkodliwa bieganina po lasach egzaltowanej młodzieży. Powstanie Styczniowe nominalnie służyć miało ideałom demokratycznym, republikańskim i narodowym – czyli mieszało się w nim epigoństwo ustroju z czasów jagiellońskich i zachodnie „postępowe” nowinki Rewolucji Francuskiej. W praktyce Powstanie służyło sprawie rewolucyjnej międzynarodówki i mocarstw zachodnich, walczących rękami Polaków z „moskiewską despotią”. Zachodnia dewiacja polskiej cywilizacji Zniesienie pańszczyz