Ronald Lasecki

  Dworek wybudowany w 1805 r. dla kasztelana Franciszka Krotkowskiego, następnie należał do rodziny Romanów, w 1842 r. stał się zaś własnością prof. Fryderyka Skarbka (1792-1866), którego żona Ludwika od 1802 r. była z kolei właścicielem wsi Żelazowa Wola wraz z tamtejszym dworem, w którego wschodniej oficynie urodził się w 1810 r. Fryderyk Chopin. Kolejnymi właścicielami dworu byli hrabianka Grabowska, Konstanty Grabowski, Antoni Żukowski, na koniec zaś rodzina Berensewiczów. W 1938 r. Wyczółki włączono do Warszawy, w związku z czym w 1945 r. dwór został przejęty przez państwo na podstawie dekretu Bieruta. W latach 1970. planowano w nim urządzić ośrodek rekreacyjny dla załogi Kombinatu Budownictwa Miejskiego „Południe”, który w pobliżu miał swoją fabrykę domów. W latach 1990. dwór wraz z posiadłością o powierzchni 36 375 m ² odzyskał Andrzej Józef Beręsewicz, który zachował ją do swej śmierci na przełomie XX/XXI wieku. Spadkobiercą Beręsewicza i obecnym właścicielem dworku jest P

  Wysiłek na rzecz zdobycia atakowanego przez Rosjan od dziewięciu miesięcy Bachmutu doprowadził do zbliżenia rywalizujących ze sobą frakcji w rosyjskiej elicie kierującej wojną na Ukrainie i relatywnego wzmocnienia sił patriotycznych kosztem putinowskiej biurokracji. Tradycyjnie konflikt występuje w niej między sponsorem Prywatnej Kompanii Wojskowej Wagner Jewgienijem Prigożinem a ministrem obrony Federacji Rosyjskiej Siergiejem Szojgu i wspierającym go szefem rosyjskiego Sztabu Generalnego generałem Walerijem Gierasimowem. W niedzielę 16 kwietnia jednym z odpowiedzialnych za operacje na Ukrainie miał zostać dowódca rosyjskich Wojsk Powietrzno-Desantowych gen. Michaił Tepliński, uważany za sojusznika J. Prigożina, który poparł go, gdy ten został odsunięty w styczniu, po konflikcie z gen. W. Gierasimowem. Komponenty rosyjskich WDW obecnie osłaniać mają flanki północną i południową nacierającej w Bachmucie PKW Wagner. W pobliżu Bachmutu działa najprawdopodobniej 106. dywizja WD

  W dość niespodziewanym miejscu, przy zachowanym skrawku ulicy Wirażowej na betonowo-asfaltowym bezludziu, wciśniętą pomiędzy monstrualne konstrukcje autostradowego węzła Marynarska i terminalu towarowego Portu Lotniczego Okęcie, znaleźć można zagubioną kapliczkę. Jak informuje umieszczona przy niej tablica, jest to relikt nieistniejącej już wsi, której mieszkańców wysiedlono z powodu budowy lotniska i autostradowego węzła komunikacyjnego. Kręta niegdyś na całej długości ulica Wirażowa dawniej liczyła sobie 4 kilometry, przebiegając przez miejscowości Zbarż, Wyczółki, Gorzkiewki i Krasnowolę, które oznaczone są jeszcze na starych mapach Warszawy z lat 1970. Ulica kończyła się pod numerem 159, przy dzisiejszej ulicy Sasanki, niedaleko od zachowanego wciąż Stawu Zbarskiego (dziś z jednej strony jest tam niewielki trawnik z ławkami, z drugiej zaś ohydne blaszane ogrodzenie). Kapliczka stała pierwotnie w miejscu dzisiejszego portu cargo, staraniem mieszkańców ulicy Wirażowej – szcz

  Dworek w Halinie. Podobno wybudowany w 1905 r. przez carskiego generała dla jego kochanki. Podobno od 1953 r. służył jako ośrodek Stowarzyszenia Pax, choć w Internecie brak na ten temat jakichkolwiek informacji a te powtórzone przez Lechosława Herza ("Puszcze Kamieniecka i Biała", Pruszków 2005, s. 142-143) za Aleksandrą Ziółkowską-Boehm wydają się wewnętrznie niespójne. Obecnie budynek znajduje się w sąsiedztwie nowego ośrodka turystycznego i jest niemal zupełnie porzucony, podlegając stopniowej degradacji. Właściciel terenu nie interesuje się nim zupełnie, kilka zrujnowanych pomieszczeń jest jedynie okazjonalnie użytkowanych przez klub motocyklowy.