Ronald Lasecki

Tożsamościowy zwrot szykują najprawdopodobniej wybory prezydenckie i parlamentarne w Peru, których pierwsza tura została przeprowadzona 11. kwietnia, druga zaś zapowiadana jest na czerwiec. Zwyciężył w nich z 19% poparcia kandydat patriotycznej lewicy Pedro Castillo , którego partia polityczna Wolne Peru (hiszp. Partido Político Nacional Perú Libre ) zdobyła 14% glosów i 37 mandatów w 130-osobowym Kongresie Peru. W tyle pozostali kandydaci liberalni : prawicowi Keiko Fujimori (13,4%) z partii Siła Ludowa (hiszp. Fuerza Popular, FP) i libertariański ekonomista Hernando de Soto (11,63%) z partii Naprzód Kraju (hiszp. Avanza País - Partido de Integración Social, AP), oraz lewicowa Verónika Mendoza (7,87%) z partii Razem dla Peru (hiszp. Juntos por el Perú , JP). Zupełnym niepowodzeniem zakończyła się próba wprowadzenia “rzutem na taśmę” na fotel prezydencki kandydata środowisk ewangelikalnych z USA w osobie piłkarza (!) George' Forsytha. Nie mający żadnych poglądów - poza otw

W ostatnim miesiącu doszło do nasilenia działań władz w Mińsku wymierzonych w białoruskich Polaków. Pretekstem dla ich uruchomienia stały się obchody Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych, przeciwko którym Białoruś protestowała już 1. marca. Uroczystości upamiętniające miejscowe oddziały polskiego podziemia antykomunistycznego zorganizowane przez Forum Polskich Inicjatyw Lokalnych Brześcia i Obwodu Brzeskiego w Polskiej Harcerskiej Szkole Społecznej im. Romualda Traugutta w Brześciu wywołały w ponad tydzień później ostrą reakcję władz w Mińsku. Biorącemu w nich udział konsulowi RP Jerzemu Timofiejukowi władze Białorusi nakazały 9. marca opuszczenie kraju, zaś 11. marca z Białorusi wydalono również polskiego konsula generalnego i konsula w Grodnie. W obchodach wzięło udział około dwadzieściorga młodocianych podopiecznych działającej na prawach stowarzyszenia Polskiej Szkoły Społecznej. Ich organizatorce i zarazem przewodniczącej Forum Annie Paniszewej władze Białorusi zarzuca

  „Manifest Wielkiego Przebudzenia” autorstwa rosyjskiego filozofa Aleksandra Dugina zdążył odbić się już pewnym echem w środowiskach antysystemowych w Polsce i nie tylko. W przeważającej części da się go interpretować w perspektywie ciągłości poglądów autora „Czwartej Teorii Politycznej”, acz, w porównaniu do jego poprzednich wypowiedzi, w „Manifeście...” pojawiają się też niepokojące przesunięcia akcentów , każące zachować sceptyczny dystans do obecnego zwrotu w refleksji Autora. Zanim jednak owe przesunięcia akcentów unaocznimy, wskażmy na metodologiczny szablon i strukturalny rdzeń refleksji A. Dugina , narosło bowiem wokół tej kwestii w naszym kraju wiele nieporozumień. Na początku lat 1990. rosyjski filozof dał się poznać jako autor oryginalnej „syntezy” komunizmu i faszyzmu , nazwanej przez niego „narodowym bolszewizmem” . Termin ten nawiązuje do nurtu międzywojennej niemieckiej Rewolucji Konserwatywnej , którego emblematycznymi postaciami byli tacy autorzy jak Ernst Nie