Ronald Lasecki

  W środę 15 listopada prezydent Xi Jinping przybył do San Francisco na szczyt Współpracy Gospodarczej Azji i Pacyfiku (APEC). Przy okazji spotkał się z prezydentem USA Joe Bidenem, z którym rozmawiał przez cztery godziny w willi, gdzie przed laty nagrywano serial „Dynastia”. Środki budowy zaufania Obydwaj przywódcy zgodzili się uruchomić prezydencką „gorącą linię” i wznowić komunikacje między siłami zbrojnymi, zerwaną w sierpniu 2022 roku po wizycie ówczesnej przewodniczącej Izby Reprezentantów Nancy Pelosi na Tajwanie, co doprowadziło do czwartego kryzysu w Cieśninie Tajwańskiej. W jego ramach, już po odjeździe N. Pelosi - co wskazuje że intencją Pekinu nie było rozpętanie wojny z USA - 4 sierpnia 2022 roku Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza rozpoczęła serię ćwiczeń („ukierunkowanych operacji wojskowych”) z użyciem ostrej amunicji, otaczając Tajwan. W ramach ćwiczeń użyto dronów rozpoznawczych, samolotów bojowych i okrętów wojennych, wystrzeliwano pociski balistyczne i rakie

  W niedzielę 19 listopada odbyła się druga tura wyborów prezydenckich w Argentynie. Z wynikiem 55,69% wygrał ją określający się jako anarchokapitalista Javier Milei , wyprzedzając przodującego wcześniej w sondażach neoperonistę Sergio Massę który zdobył 44,31%. Już w pierwszej turze przeprowadzonej 22 października odpadła kandydat konserwatywnej prawicy prof. Patricia Bullrich – minister pracy w administracji prezydenta Fernando de la R ú a w latach 2000-2001 i minister ds. bezpieczeństwa w administracji prezydenta Mauricio Macriego w latach 2015-2019, popierana przez centroprawicową Propuesta Republicana. Jej program obejmował liberalizację prawa pracy, cięcia budżetowe i zniesienie kontroli cen. Opowiadała się ona za „strategią szoku”, obiecując położyć kres ruchowi strajkowemu i ulicznym protestom bezrobotnych organizowanym od lat 1990. Z kolei popierany przez centrolewicową neoperonistowską Unię na rzecz Ojczyzny (hiszp. Unión por la Patria, UP), pełniący od sierpnia ubi

  Pierwociny argentyńskiej myśli geopolitycznej rodzą się w XIX wieku, na tle instytucjonalnego i przestrzennego kształtowania się samego państwa argentyńskiego . 25 maja 1810 r. uzyskało ono niepodległość jako Zjednoczone Prowincje Río de la Plata ( Provincias Unidas del Río de la Plata ) na drodze tzw. Rewolucji Majowej ( Revolución de Mayo ) od hiszpańskiego Wicekrólestwa Río de la Plata istniejącego od 1776 r. Już jednak w maju 1811 r. niepodległość ogłosił Paragwaj, a w sierpniu 1825 r. - Boliwia, wyłamując się tym samym spod władzy Buenos Aires. Wymiennie używano też wówczas nazwy „Zjednoczone Prowincje Ameryki Południowej” ( Provincias Unidas de Sud América ), co odzwierciedlało z kolei aspiracje Buenos Aires do politycznej kontroli nad usamodzielnionymi peryferiami dawnego Wicekrólestwa Río de la Plata i do politycznej integracji południowoamerykańskiej wyższego szczebla. Kolejną formą państwowości argentyńskiej była Konfederacja Argentyńska ( Confederación Argentina