Ronald Lasecki

Ideologizowana przez katolickich konserwatystów „cywilizacja łacińska” jest koncepcją najszerzej w Polsce spopularyzowaną przez historiozofa Feliksa Konecznego (1862-1949). Jej kategorią posługują się ideowi uczniowie tego autora, podczas gdy w piśmiennictwie zachodnim w użyciu jest raczej pojęcie „cywilizacji zachodniej”. Pomimo to, wydaje się że kategoria „cywilizacji łacińskiej” ma pewną wartość poznawczą. Cywilizacja romańskiej Europy Opisać można nią „sposoby życia zbiorowego” zromanizowanych ludów germańskich poddanych chrystianizacji w obrządku rzymsko-katolickim. Cywilizacja łacińska powstałaby więc przez nałożenie chrześcijaństwa na zasiedlające od późnej starożytności zachodnią Europę i kulturowo zromanizowane ludy germańskie, niejako na przecięciu kategorii „chrześcijaństwa” i „romańskości”. W swojej pierwotnej formie jest to więc cywilizacja ludów romańskich. Treść i cechy charakterystyczne tej cywilizacji będą zatem pochodzić albo od chrześcijaństwa, albo ze

  Kiedyś byłem zwolennikiem Imperium Europaeum: odrzucenia atlantyzmu i demoliberalizmu poprzez rozbudzenie w Europie instynktów imperialnych i mocarstwowych i powrotu tą drogą do Tradycji. Po serii kryzysów rozpoczętych w 2008 roku, wobec których Unia Europejska okazała się bezradna, przekonałem się ostatecznie, że dla Europy jest już za późno: jest zbyt zepsuta, zbyt mało żywotna, zbyt mało prężna, zbyt mało energiczna, zbyt mało pasjonarna. Brakuje jej sprężystości, cierpi na zanik woli, jest zgnuśniała i zgrzybiała. De facto jest martwa. Przyczyny tego są różne - zewnętrzne (klęska w dwóch odsłonach tytanicznej XX-wiecznej wojny światowej) i wewnętrzne (antynomie własne cywilizacji europejskiej). To nie tak, że przestała mi być miła idea Europy. Europa gibellińska, staufijska, Europa etnosów, tradycji, rycerstwa, monarchii byłaby dla mnie idealną "ojczyzną". Po prostu, wiem już, że idea ta jest martwa. Cywilizacja aryjskiej Europy jest martwa. Tradycja nigdy się

„ Jesteśmy dynamitem pod skorupą istniejącego państwa, mającym zrobić wyrwę dla nowego państwa” (Ernst J ü nger) Wiele osób wyrażało zdumienie moją fascynacją fenomenem Ruchu Kamrackiego. Kilka wstępnych rysów przedstawiających moje stanowisko dąłem już w eseju „Metafizyka i symbolika w ruchu kamrackim” opublikowanym na łamach jednego z numerów Chrobrego Szlaku” oraz w kilku swoich wystąpieniach i wypowiedziach publicznych. W tym miejscu postaram się dać ogólniejszy zarys tego, co uważam za potencjał „idei kamrackiej” a zarazem kierunku, w jakim, moim zdaniem, Ruch Kamracki powinien się rozwijać. Dylemat rozwoju „Doktryny czysto ekonomiczne prowadzą do kanibalizmu” (Ernst J ü nger) Zacznijmy od ogólnej konstatacji niewątpliwie problematycznej kwestii, przed jaką stoi szerzej pojęte środowisko tożsamościowe. Sprowadza się ona do tego, że gospodarki zorganizowane w modelu konkurencyjnym rozwijają się szybciej niż zorganizowane w modelu kooperatywnym, zarazem