Przegląd wydarzeń w Iraku (7-12 lutego)
Sytuacja polityczna
5. lutego p.o. premiera Iraku, Mohammed Tawfiq Allawi spotkał się w
Bagdadzie z dowódcą Irackich Sił Specjalnych (ISS, „Złota
Dywizja”), generałem porucznikiem Abdulem Wahadem al-Saadim.
Dyskutowano prawdopodobnie stanowisko w nowym rządzie dla gen. A. W.
Saadiego. Jego dymisja we wrześniu 2019 r. przez ówczesnego
premiera Abdula Adela Mahdiego była jedną z przyczyn wybuchu
protestów ulicznych kolejnego dnia.
Po pacyfikacji protestów w świętych miastach szyitów Nadżafie i
Karbali 4-6 lutego przez, znanych jako „błękitne czapki”,
zwolenników nacjonalistycznie zorientowanego duchownego Muktady
as-Sadra , w toku których 5. lutego w Nadżafie śmierć poniosło 8
demonstrantów, dezaprobatę dla przemocy wyraził najwyższy szyicki
duchowny Iraku, wielki ajatollah Ali al-Sistani, nazywając zajścia
„bolesnymi i nieszczęśliwymi”, powstrzymując się jednak
zarazem przed ostrzejszą krytyką M. as-Sadra. 11. lutego M. as-Sadr
ogłosił rozwiązanie milicji „błękitnych czapek”.
7. lutego, koordynator protestów w mieście an-Nasirija w muhafazie
Zi Kar, występując w imieniu protestujących w całym Iraku, dał
władzom tydzień na przedstawienie zasad przeprowadzenia referendum
nad osobą nowego premiera, domagając się zarazem dymisji
pełniącego obecnie obowiązki szefa rządu M. T. Allawiego. W razie
niespełnienia tych warunków, protestujący grożą eskalacją
wystąpień we wszystkich muhafazach i oblężeniem „zielonej
strefy” w Bagdadzie. 10. lutego niezidentyfikowana jednostka ISS
otworzyła ogień do demonstrantów blokujących dostęp do budynków
uniwersytetu Al-Ain w an-Nasiriji, zabijając jednego z
protestujących i raniąc trzech innych.
9. lutego „zatopieniem” M. T. Allawiego w ciągu trzech dni
zagroził też M. as-Sadr, jeśli pełniący obowiązki premiera w
składzie proponowanego gabinetu faworyzowałby „polityczne
frakcje”. Zgodnie z Konstytucją Iraku z 2005 r., p.o. premiera M.
T. Allawi zobowiązany jest przedstawić do 2. marca skład gabinetu,
który następnie podlega zatwierdzeniu bezwzględną większością
głosów przez 329-osobową Radę Reprezentantów (jednoizbowy
parlament iracki). Koalicja wyborcza Sajrun (arab. „Naprzód”),
której patronuje M. as-Sadr, w wyborach z 12. maja 2018 r. zdobyła
54 mandaty, tworząc najliczniejszą frakcję w parlamencie.
12. lutego Dowództwo Operacyjne Bagdadu (DOB) porozumiało się z protestującymi w sprawie odblokowania okupowanych przez nich od października 2019 r. placów Khalani i Wathba oraz mostu Sinak, łączącego wschodni Bagdad z „zieloną strefą” w której znajdują się siedziby większości instytucji państwowych i ambasad. Pod okupacją protestujących pozostają wciąż plac Tahrir i most Dżumarija. W zamian za współpracę przy odblokowaniu mostu Sinak, DOB obiecało protestującym zapewnienie bezpieczeństwa przez ISS.
12. lutego Dowództwo Operacyjne Bagdadu (DOB) porozumiało się z protestującymi w sprawie odblokowania okupowanych przez nich od października 2019 r. placów Khalani i Wathba oraz mostu Sinak, łączącego wschodni Bagdad z „zieloną strefą” w której znajdują się siedziby większości instytucji państwowych i ambasad. Pod okupacją protestujących pozostają wciąż plac Tahrir i most Dżumarija. W zamian za współpracę przy odblokowaniu mostu Sinak, DOB obiecało protestującym zapewnienie bezpieczeństwa przez ISS.
Terroryzm
8. lutego ISIS dokonało pięciu zamachów bombowych przy użyciu
improwizowanych urządzeń wybuchowych. Zamachy przeprowadzono w
kawiarni w dzielnicy Dżadida we wschodniej części Bagdadu, na
targu na osiedlu Baija na południowym zachodzie miasta, oraz w
położonych w północnej części miasta osiedlach Jokuk, Hurija i
Kahira. Były to pierwsze takie zamachy od czasu ataku z 11. stycznia
na osiedlu Ghadir we wschodniej części Bagdadu, gdy ISIS posłużyło
się improwizowanym ładunkiem wybuchowym umieszczonym na motocyklu.
12. lutego irackie Dowództwo Połączonych Operacji ogłosiło
rozpoczęcie jednostronnej (bez udziału USA i pozostałych okupantów
Iraku), obejmującej wiele prowincji kraju kampanii przeciwko ISIS,
której celem jest zabezpieczenie granic państwa z Syrią i
Jordanią. Kampania jest prowadzona wzdłuż pięciu osi
strategicznych, z udziałem Straży Granicznej, Dowództwa
Operacyjnego Anbar, Dowództwa Operacyjnego Dżazira, Dowództwa
Operacyjnego Środkowego Eufratu, oraz DOB. Jednostki Mobilizacji
Ludowej (al-Haszd al-Szabi) prowadzić mają działania
„oczyszczające” wokół świętych miast Nadżaf i Karbala.
Oś
Oporu
10. lutego przy użyciu improwizowanych urządzeń wybuchowych
zaatakowano konwój jankeskich najemników w Jusufiji, około 20 km.
na południowy zachód od Bagdadu. Eksplozja spowodowała zniszczenia
materialne, nie przyniosła jednak ofiar śmiertelnych. W pobliżu
Jusufiji znajduje się baza wykorzystywana przez wspieraną przez
Iran szyicką milicję Kataib Hezbollah.
11. lutego w 14 muhafazach odbyły się, zorganizowane przez al-Haszd
al-Szabi, uroczystości kończące 40-dniową żałobę po
zamordowanych przez jankesów 2. stycznia komendancie Abu Mahdim
al-Mohandesie i generale Kasemie Sulejmanim. Dowódca al-Haszd
al-Szabi, Falih al-Fajjad wygłosił w Bagdadzie przemówienie, w
którym jankeski zamach nazwał „haniebną zbrodnią przeciwko
ludzkości”.
12. lutego USA przedłużyły na kolejne 45 dni zwolnienie Iraku z sankcji przeciw importowi irańskiego gazu i elektryczności. Poprzednie takie zwolnienie z października 2019 r. rozciągnięte zostało na 120 dni. Import energii elektrycznej z Iranu zaspokaja 1/3 zapotrzebowania Iraku, zaś poprzednie przerwy w dostawach elektryczności były jedną z głównych przyczyn ulicznych wystąpień przeciwko irackiemu rządowi. Zwolnienie Iraku z reżymu sankcji przez Waszyngton obwarowane jest warunkiem poszukiwania przez Bagdad alternatywnych źródeł energii,nie wskazuje jednak żadnego harmonogramu ani dat ramowych. Elastyczność porozumienia należy odczytywać jako instrument nacisku Waszyngtonu na Bagdad i Teheran.
Ronald Lasecki12. lutego USA przedłużyły na kolejne 45 dni zwolnienie Iraku z sankcji przeciw importowi irańskiego gazu i elektryczności. Poprzednie takie zwolnienie z października 2019 r. rozciągnięte zostało na 120 dni. Import energii elektrycznej z Iranu zaspokaja 1/3 zapotrzebowania Iraku, zaś poprzednie przerwy w dostawach elektryczności były jedną z głównych przyczyn ulicznych wystąpień przeciwko irackiemu rządowi. Zwolnienie Iraku z reżymu sankcji przez Waszyngton obwarowane jest warunkiem poszukiwania przez Bagdad alternatywnych źródeł energii,nie wskazuje jednak żadnego harmonogramu ani dat ramowych. Elastyczność porozumienia należy odczytywać jako instrument nacisku Waszyngtonu na Bagdad i Teheran.
(pierwodruk: Xportal.pl)
Komentarze
Prześlij komentarz