Czarnogóra: mobilizacja sił tradycjonalistycznych


 

W przeprowadzonych 30. sierpnia wyborach parlamentarnych w Czarnogórze (frekwencja 76,6%), reprezentująca rządzącą od 1990 r. krajem postkomunistyczną oligarchię, z której wywodzi się również obecny (od maja 2018 r.) prezydent kraju Milo Djukanovic, Demokratyczna Partia Socjalistów (DPS) zanotowała najgorszy w swej historii wynik wyborczy, zyskując jedynie 35% głosów i 30 mandatów na 81 miejsc w Czarnogórskiej Skupsztinie. Tradycyjni sojusznicy DPS zdobyli odpowiednio: Socjaldemokraci Czarnogóry – 3 mandaty, Partia Demokratyczna – 2 mandaty, mniejszość bośniacka – 3 mandaty, mniejszość albańska – 2 mandaty.


Spośród partii opozycyjnych największy sukces osiągnęła prawicowa i proserbska Za Przyszłość Czarnogóry – 32,5% głosów i 27 mandatów, następnie zaś centrowa Pokój jest Naszym Narodem – 12,5% i 10 mandatów, oraz liberalna Czarno na Białym – 5,5% i 4 mandaty. Daje to opozycji marginalną przewagę i możliwość utworzenia rządu – wstępne zapowiedzi mówią o rządzie technicznym, który dokonałby rewizji skierowanej przeciwko Serbskiemu Kościołowi Prawosławnemu ustawy o wolności religijnej, zarazem utrzymując członkostwo państwa w NATO i kurs na wstąpienie do Unii Europejskiej. Podejrzewa się również, że rządząca dotychczas postkomunistyczna oligarchia może starać się podzielić i zneutralizować politycznie opozycję. Ośrodkom zachodnim szczególnie zależy na niedopuszczeniu do udziału w rządzie Za Przyszłość Czarnogóry.


(na podst. ria.ru opr. RL)

Komentarz Redakcji: Czarnogóra jest od lat polem konfrontacji pomiędzy Zachodem (USA, Niemcy, Kościół rzymskokatolicki) a ośrodkami cywilizacji prawosławnej (Serbia, Republika Serbska w Bośni i Hercegowinie, Rosja, Serbski Kościół Prawosławny). Ogłoszenie niepodległości przez Czarnogórę w 2006 r. i uznanie przez nią niepodległości Kosowa w 2008 r. miały charakter jednoznacznie prozachodni. W 2016 r. rosyjskie i serbskie służby specjalnie okazały się zbyt słabe, by sprostać służbom miejscowym, nadzorowanym przez Waszyngton i Berlin, co znalazło wyraz w niepowodzeniu antyzachodniego zamachu stanu. Przyjęta w grudniu 2019 r. ustawa o wolności religijnej ma za zadanie umożliwić przejęcie majątku Serbskiego Kościoła Prawosławnego przez popierany przez władze i Zachód (w tym przez Kościół rzymskokatolicki, wspierający ustawę o wolności religijnej) samozwańczy Prawosławny Kościół Czarnogóry (uznawany jedynie przez również samozwańczy Ukraiński Kościół Prawosławny patriarchatu kijowskiego). Spowodowało to mobilizację prawosławnego elektoratu w Czarnogórze i przyniosło wyborczy sukces Za Przyszłość Czarnogóry. Postkomunistyczna oligarchia skupiona wokół DPS stanowi czarnogórski odpowiednik polskiego SLD: obydwie formacje cechuje bezideowy technokratyzm i oportunistyczny koniunkturalizm. (RL)

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Samozaoranie" Grzegorza Brauna

Obraz
  Grzegorz Braun „zsuczył” się przed drugą turą wyborów prezydenckich, popierając kandydata PiS. „Sukami” nazywano w rosyjskich więzieniach i obozach pracy osadzonych którzy współpracowali z administracją więzienną lub wręcz weszli z jej przedstawicielami w jakikolwiek kontakt fizyczny – na przykład podnosząc przedmiot upuszczony na ziemię przez strażnika obozowego. Piszą o tym między innymi Warłam Szałamow i Aleksandr Sołżenicyn. Anarchistyczny etos „worów w zakonie” jest, moim zdaniem, doskonałym punktem odniesienia przy formowaniu etosu polskiego Antysystemu. Objazd przez Brauna nawet najbardziej szmatławych PiS-owskich szczekaczek propagandowych na dwa dni przed wyborami prezydenckimi był widowiskiem doprawdy obrzydliwym. Braun bowiem prowadził tam kampanię na rzecz Nawrockiego bardziej energiczną niż wcześniej na rzecz własnej kandydatury. Na wieczór wyborczy Braun też polazł do jednej z PiS-owskich stacji. Swoją decyzję o poparciu Nawrockiego ogłosił nie na jakimś antysys...
Czytaj więcej

Dlaczego chrześcijańska prawica nie jest rozwiązaniem?

Obraz
  W obliczu rozkładowego oddziaływania na ludy Eurazji liberalnej toksyny ideologicznej, stajemy dziś wobec wyzwania odnalezienia na nią antidotum. Chrześcijaństwo nie wydaje się zdolne do stania się alternatywą dla liberalizmu, ponieważ dzieli z nim kluczowe wyobrażenia antropologiczne i socjologiczne. „Wartości” takie jak metafizyczna odrębność jednostki, ontologiczna równość ludzi, równość płci, ideał „wiecznego pokoju”, humanitaryzm, eliminacja przemocy, agresji, śmierci, cierpienia, pracy uznawane są na równi przez chrześcijan, liberałów i lewicowców. Odrzucenie ksenofobii Sprawia to, że chrześcijańska prawica znajduje się wobec liberałów zawsze na przegranej filozoficznie pozycji. Konserwatyści przekonują bowiem jedynie, że wartościom liberalnym należy hołdować z uwzględnieniem ograniczeń nakładanych na człowieka w świecie „doczesnym” (rzekomo „upadłym” przez zbrukanie się przez człowieka „grzechem pierworodnym”), tak więc urzeczywistniać je w stopniu ograniczonym i dz...
Czytaj więcej

Antysystem istnieje

Obraz
  W tej wypowiedzi polemicznej chciałbym odnieść się do felietonu kol. Przemysława Piasty „Na bezdrożach antysystemu” . Formalnie odnosi się on do startu Grzegorza Brauna w wyborach prezydenckich i jego sposobu prowadzenia kampanii wyborczej, w praktyce jednak kwestii tej poświęcony jest jedynie ostatni akapit. Większa część wypowiedzi kolegi Przemka jest w istocie refutacją samego Antysystemu, który Autor oskarża o brak treści ideowej i uznaje za zbiór niepowiązanych ze sobą poglądów, których jedyną wspólną cechą jest wypchnięcie poza margines dyskursu systemowego. Moim zdaniem, jest to diagnoza fałszywa, przemawiają zaś przeciwko niej fakty które przedstawiam poniżej. System i Antysystem Wyjdźmy od definicji Systemu : politologia pod pojęciem „systemu politycznego”rozumie wyróżniony w oparciu o zmienną w postaci określania treści życia publicznego (polityczności) zbiór elementów i porządkujących je relacji – zagęszczenie i siła relacji pomiędzy poszczególnymi elementa...
Czytaj więcej