Chińsko-indyjskie starcia graniczne

 


Jak donoszą przede wszystkim indyjskie źródła, 20. stycznia doszło do walki wręcz między między chińskim i indyjskim patrolem wojskowym w Naku La w pobliżu granicy Sikkimu we wschodnich Himalajach. W walce miało zostać rannych 20 żołnierzy chińskich i 4 indyjskich1, informacji tych nie potwierdza jednak strona chińska2. Sytuacja miała być ostatecznie rozwiązana przez lokalnych dowódców wojskowych.

 

region Naku La w którym doszło do starć

Do starcia doszło, gdy dowódcy wojskowi wysokiego szczebla przygotowywali dziewiątą rundę negocjacji nad rozdzieleniem wojsk obydwu państw w spornym regionie granicznym. Rozmowy przyniosły zadowalające rezultaty, co szczególnie ważne w kontekście periodycznego narastania napięcia wzdłuż liczącej sobie 3 800 km. długości nieuregulowanej granicy obydwu państw, nazywanej „linią rzeczywistej kontroli”3. 


Korzenie indyjsko-chińskiego konfliktu granicznego sięgają połowy XX wieku. Po uzyskaniu niepodległości przez Indie (1947) i Chiny (1949) stosunki obydwu państw regulował podpisany w 1954 r. traktat, w którym nakreślono „pięć zasad pokojowego współistnienia”: wzajemne poszanowanie integralności terytorialnej, nieagresję, nieinterwencję, równość i wzajemność korzyści oraz pokojowe współistnienie4.


Pogorszenie stosunków nastąpiło wraz z wybuchem antychińskiego powstania w Tybecie w 1959 r. Po jego stłumieniu przez Pekin, stojący na jego czele Dalajlama i wielu uchodźców tybetańskich znalazło schronienie w Indiach a indyjski premier Javaharlal Nehru oskarżył stronę chińską o pogwałcenie układu z 1954 r. W warunkach ulegających degradacji stosunków dyplomatycznych między obydwoma państwami, latem 1959 r. doszło do starć granicznych w Himalajach i zajęcia przez Chiny części spornego terytorium5.


Napięcie wzmogło się ponownie, gdy w październiku 1961 r. Chiny doprowadziły podpisania w Pekinie przez króla Nepalu umowy o budowie szosy z Lhassy do Katmandu. W październiku 1962 r. wybuchła wojna chińsko-indyjska, którą New Delhi przegrało pomimo wsparcia dyplomatycznego Waszyngtonu, Moskwy i dostaw broni z UK6. Na mocy rozejmu stronie chińskiej przypadł sporny region Aksai Czin7.


W 1967 r. doszło do ponownego starcia obydwu mocarstw w Sikkimie, gdzie zginąć miało 80 żołnierzy indyjskich i 400 żołnierzy chińskich. Do ostatniej wymiany ognia podczas której padły ofiary śmiertelne doszło 20. października 1975 r. w Tulung La w Arunachal Pradesh, gdzie zginęło czterech Indusów z jednostki strzelców Assamu8.


W 2017 r. żołnierze chińscy próbowali budować drogę w pobliżu punktu granicznego wspólnego dla Indii, Chin i Bhutanu. Budowa została wówczas zablokowana przez kilkuset żołnierzy indyjskich, a Chińczycy się wycofali. Od tamtego czasu wzmocnili jednak swoją pozycję na granicy, wznosząc kolejne instalacje militarne9. 16. czerwca 2020 r. doszło do walki wręcz w regionie Ladakhu w dolinie rzeki Galwan, gdzie zginęło trzech żołnierzy indyjskich,dalszych siedemnastu zmarło zaś następnie od odniesionych ran10.



We wrześniu 2020 r. doszło nad jeziorem Pangong Tso w regionie Ladakhu po raz pierwszy od kilkudziesięciu lat do wymiany strzałów ostrzegawczych przez żołnierzy indyjskich i chińskich, pomimo obowiązywania między Pekinem i New Delhi protokołów zakazujących używania broni palnej na wspólnej granicy11. Według źródeł indyjskich, żołnierze Indii mieli zająć strategiczne wzgórza nad jeziorem, na co żołnierze chińscy odpowiedzieli próbą przekroczenia „linii rzeczywistej kontroli”, to zaś sprowokowało Indusów do oddania strzałów ostrzegawczych12. 

 

jezioro Pangong Tso


Według źródeł indyjskich, Chiny kontrolują obecnie ok. 900 km² równiny Depsang w regionie Aksai Czin. Wśród nich mają być zajęte w wyniku starć w ostatnich latach 20 km.² w dolinie rzeki Galwan, 12 km.² w regionie Hot Springs, 65 km.² w regionie Pangong Tso, 20 km.² w regionie Czuszul13.W spornym regionie Ladakhu, na dużych wysokościach, w niskich temperaturach i obniżonej dostępności tlenu, stacjonuje obecnie ok 100 tys. chińskich i indyjskich żołnierzy14.


Prawdziwość doniesień na temat starć z 20. stycznia podważa redaktor naczelny „Global Times” Hu Xijin. Jego zdaniem „To fałszywe doniesienie. Opierając się na swoich źródłach, mogę powiedzieć że nie ma żadnego zapisu dotyczącego tego starcia w protokołach z patroli chińskich”15.


Ronald Lasecki



4R. Włoch, Bezpieczeństwo Azji Południowej,[w:] R. Zięba (red.), Bezpieczeństwo międzynarodowe po Zimnej Wojnie, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, s. 438.

5J. Kukułka, Historia współczesna stosunków międzynarodowych 1945-2000, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 2003, s. 169.

6J. Kukułka, ibid., W. Roszkowski, Półwiecze. Historia polityczna świata po 1945. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, s. 145-146.

7R. Włoch, Ibid.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawda patriarchatu

Obraz
  Naszą naturę ukształtowała nasza prehistoria. Człowiek współczesny przejawiający zachowania religijne, używający broni i zdolny żeglować po akwenach morskich ukształtował się ostatecznie 50 tysięcy lat temu. Korzenie naszego gatunku sięgają jednak aż 300 tysięcy lat w przeszłość, gdy wyodrębnił się gatunek homo sapiens. Najodleglejsza przeszłość człowieczeństwa, jak wskazuje w swojej książce „Dzieje człowieka od jego początków do IV tysiąclecia p.n.e.” paleoantropolog Ian Tattersall, to zaś od 13 mln. do 5 mln. lat temu, gdy linia ewolucyjna prowadząca do homo sapiens oddzieliła się od linii prowadzących do naszych najbliższych ewolucyjnych krewnych – szympansów i bonobo. W międzyczasie, jak pisze ten sam autor, człowiekowate wyszły z lasów na sawanny i przybrały postawę wyprostowaną (6 mln. lat temu), zaczęły posługiwać się narzędziami (3,3 mln. lat temu), powiększyły się rozmiary ich mózgów (2,3 mln. lat temu), rozpoczęły kolonizację Eurazji (2 mln. lat temu), zaczęły używać og
Czytaj więcej

Separatyści wygrywają w Polinezji Francuskiej

Obraz
  W wyborach do Zgromadzenia Terytorialnego (Assembl é e territoriale) Polinezji Francuskiej 30 kwietnia 2023 r. zwyciężyła separatystyczna partia T āvini Huiraʻatira byłego prezydenta Oscara Temaru, pokonując ugrupowanie T ā pura Huiraʻatira obecnego prezydenta É douarda Fitcha większością 44,2% głosów do 38,5% głosów, co daje niepodległościowcom 38 mandatów w 57-osobowym parlamencie. Najprawdopodobniej 12 maja 2023 r. Zgromadzenie Terytorialne wybierze nowego prezydenta terytorium, kandydatem na którego jest polityk zwycięskiej partii Moetai Brotherson. Porażka dotychczasowego prezydenta, wedle dziennika „Le Figaro”, spowodowana jest społecznym odbiorem postępowania władz podczas epidemii COVID-19, inflacją na poziomie 8,5% oraz wprowadzeniem nowego podatku VAT dla utrzymania lokalnego systemu zabezpieczenia społecznego 1 Zwycięskiej partii pogratulował na Twitterze francuski minister spraw wewnętrznych i zamorskich G é rald Dermanin. Polinezja Francuska ma we francuskim sy
Czytaj więcej

Popieram akcję Grzegorza Brauna

Obraz
  Nie zamierzam zajmować stanowiska wobec religijnego znaczenia „akcji strażackiej” posła Grzegorza Brauna . Nie znam się na religii żydowskiej i nie wiem czy rzeczywiście jest to „rasistowski, dziki kult”jak twierdzi przywódca Konfederacji Korony Polskiej. Mam kilka książek na temat judaizmu i bodajże jedną na temat żydowskich zwyczajów i tradycji, czekają one jednak na lepszy dla siebie czas, gdyż tematów żydowskich nie uważam za priorytetowe. Nie zamierzam więc też wypowiadać się na temat religijnej treści żydowskiego święta Chanuki. Sprawa jest tym bardziej złożona, że krytyczna postawa posła Brauna wobec Chanuki wynika, jak on sam twierdzi, z jego wierzeń katolickich . Dla oceny jego postępku pod kątem religijnym, należałoby się więc przyjrzeć nie tylko znaczeniu Chanuki wedle wyznawców judaizmu ale też wedle doktryny katolickiej – na dodatek, w jej wersji sprzed reform II Soboru Watykańskiego, ponieważ Grzegorz Braun określa się jako „tradycjonalista katolicki”, tak więc prze
Czytaj więcej