Separatyści wygrywają w Polinezji Francuskiej

 


W wyborach do Zgromadzenia Terytorialnego (Assemblée territoriale) Polinezji Francuskiej 30 kwietnia 2023 r. zwyciężyła separatystyczna partia Tāvini Huiraʻatira byłego prezydenta Oscara Temaru, pokonując ugrupowanie Tāpura Huiraʻatira obecnego prezydenta Édouarda Fitcha większością 44,2% głosów do 38,5% głosów, co daje niepodległościowcom 38 mandatów w 57-osobowym parlamencie. Najprawdopodobniej 12 maja 2023 r. Zgromadzenie Terytorialne wybierze nowego prezydenta terytorium, kandydatem na którego jest polityk zwycięskiej partii Moetai Brotherson.


Porażka dotychczasowego prezydenta, wedle dziennika „Le Figaro”, spowodowana jest społecznym odbiorem postępowania władz podczas epidemii COVID-19, inflacją na poziomie 8,5% oraz wprowadzeniem nowego podatku VAT dla utrzymania lokalnego systemu zabezpieczenia społecznego1 Zwycięskiej partii pogratulował na Twitterze francuski minister spraw wewnętrznych i zamorskich Gérald Dermanin.


Polinezja Francuska ma we francuskim systemie konstytucyjnym status „wspólnoty zamorskiej” (franc. collectivité d'outre-mer, COM) oraz „kraju zamorskiego” (franc. pays d'outre-mer, POM), różniąc się znacząco od terytoriów takich jak Réunion czy Gwadelupa, będących „departamentami i regionami zamorskimi” (franc. département et une région d'outre-mer français). Francuska ustawa organiczna n°2004-192 z 27 lutego nadaje Polinezji Francuskiej szeroki zakres autonomii, pozostawiając w gestii Papeete obszary takie jak ochrona zdrowia, szkolnictwo elementarne i średnie oraz ochrona środowiska. W gestii Paryża pozostają natomiast m.in. szkolnictwo wyższe i kwestie bezpieczeństwa2.


Dojście do władzy Tāvini Huiraʻatira w krótkim czasie nie stwarza dla Paryża ryzyka secesji regionu, wzmocni natomiast politycznie niechętnego władzom paryskim Oscara Temaru. Może to osłabić pozycję prezydenta Emmanuela Macrona w realizacji jego koncepcji francuskiej obecności w regionie Indo-Pacyfiku, otwierając drogę do wzmocnienia Chin, od kwietnia 2022 r. obecnych już na Wyspach Salomona. Archipelagi Polinezji Francuskiej są też oparciem dla blisko połowy francuskich wyłącznych stref ekonomicznych – Francja zajmuje tu drugie miejsce po USA – i znajdują się tam bogate złoża, m.in. platyny i kobaltu3.


Ronald Lasecki

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Prawda patriarchatu

Obraz
  Naszą naturę ukształtowała nasza prehistoria. Człowiek współczesny przejawiający zachowania religijne, używający broni i zdolny żeglować po akwenach morskich ukształtował się ostatecznie 50 tysięcy lat temu. Korzenie naszego gatunku sięgają jednak aż 300 tysięcy lat w przeszłość, gdy wyodrębnił się gatunek homo sapiens. Najodleglejsza przeszłość człowieczeństwa, jak wskazuje w swojej książce „Dzieje człowieka od jego początków do IV tysiąclecia p.n.e.” paleoantropolog Ian Tattersall, to zaś od 13 mln. do 5 mln. lat temu, gdy linia ewolucyjna prowadząca do homo sapiens oddzieliła się od linii prowadzących do naszych najbliższych ewolucyjnych krewnych – szympansów i bonobo. W międzyczasie, jak pisze ten sam autor, człowiekowate wyszły z lasów na sawanny i przybrały postawę wyprostowaną (6 mln. lat temu), zaczęły posługiwać się narzędziami (3,3 mln. lat temu), powiększyły się rozmiary ich mózgów (2,3 mln. lat temu), rozpoczęły kolonizację Eurazji (2 mln. lat temu), zaczęły używać og
Czytaj więcej

Polski Ruch Antywojenny a radzieckie pomniki

Obraz
  Nie zamierzam się tu odnosić do samego faktu pojawienia się na profilu pana dr. Leszka Sykulskiego na Twitterze wpisów, w których zapowiedziano złożenie wieńców na grobach żołnierzy radzieckich i wyrażono im wdzięczność za wyzwolenie (?) ziem polskich od „hitleryzmu” i „banderyzmu”. Doktor Sykulski twierdzi, że włamano mu się na konto i nie były to jego własne wpisy – nie mamy żadnych przesłanek by podważać jego słowa lub by uznać je za prawdziwe, poza prywatną oceną wiarygodności ich autora, wypowiedź publiczna nie jest zaś właściwą okazją do jej dokonywania, zostawię więc ocenę wiarygodności tłumaczeń pana Sykulskiego samym naszym Czytelnikom. Ramy teoretyczne Zainspirowały mnie do tego komentarza natomiast słowa pana Sebastiana Pitonia, który ogłosił swoje polityczne pożegnanie z doktorem Sykulskim i koniec Polskiego Ruchu Antywojennego, zarazem zaś kontynuowanie prac nad polską doktryną emancypacyjną czy też tożsamościową (na podstawie jego własnych słów z przywoływanej wy
Czytaj więcej