Eskalacja algiersko-francuska

 


Po przejściowym, jak się okazało, zacieśnieniu stosunków Francji i Algierii po wizycie 6 kwietnia ministra spraw zagranicznych Heksagonu Jeana-Noëla Barrota w Algierze i jego spotkaniu z ministrem spraw zagranicznych Algierii Ahmedem Attafem oraz prezydentem maghrebskiego kraju Abd al-Madżdem Tabbunem, tydzień później 12 kwietnia doszło do ponownej eskalacji napięcia między krajami po obydwu stronach Mare Internum. Tego właśnie dnia Pałac El Mouradia ogłosił wydalenie dwunastu pracowników ambasady Francji w Algierze, 15 kwietnia Pałac Elizejski ogłosił zaś w odwecie wydalenie dwunastu dyplomatów algierskich i wezwał na konsultacje swego ambasadora w tym kraju Stéphane'a Romaneta. Al-Jazā nie ma swojego ambasadora nad Sekwaną już od 30 lipca 2024 roku, gdy w reakcji na uznanie przez Paryż aneksji Sahary Zachodniej przez Maroko, ze stolicy Heksagonu odwołany został Saïd Moussi.



Przyczyną rozognienia na nowo kryzysu było postawienie w stan oskarżenia 12 kwietnia we Francji pracownika algierskiego konsulatu mającego odpowiadać za próbę porwania ukrywającego się nad Sekwaną algierskiego dysydenta Amira Boukhorsa, krytykującego na YouTube cywilne i wojskowe władze swego kraju jako „Amir DZ”. Wydaleni z Algieru francuscy dyplomaci podlegali służbowo odpowiedzialnemu za aresztowanie pracownika algierskiego konsulatu ministrowi spraw wewnętrznych Francji Brunonowi Retailleau.


Najważniejszą przyczyną kryzysu w stosunkach algiersko-francuskich jest wsparcie przez Francję stanowiska Maroka w sprawie Sahary Zachodniej w czerwcu 2024 roku, co przez Algier uznane zostało za „zdradę”. Na kryzys nałożyły się także inne czynniki jak kwestia algierskich influencerów skazanych we Francji za podżeganie do przemocy, uwięzienie i skazanie na pięć lat pozbawienia wolności w Algierii pisarza Bulema Sansala, odmowa przyjęcia przez Algierię swych obywateli wydalonych z Francji, atak w Miluzie którego sprawcą był obywatel Algierii o nieuregulowanym we Francji statusie.


Wizyta algierskiego przywódcy we Francji zapowiadana kolejno w latach 2023 i 2024 do dziś nie doszła do skutku a Abd al-Madżid Tabbun i Emmanuel Macron nie rozmawiali ze sobą przez osiem miesięcy - od czasu kryzysu wokół uznania przez Francję marokańskiej aneksji Sahary Zachodniej – aż do 31 marca gdy zapowiedzieli nowe otwarcie we wzajemnych stosunkach. Obecne wydarzenia zdają się grzebać uzgodnienia z tej rozmowy.


Ronald Lasecki


Wesprzyj moją pracę analityczną


Postaw mi kawę

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Samozaoranie" Grzegorza Brauna

Obraz
  Grzegorz Braun „zsuczył” się przed drugą turą wyborów prezydenckich, popierając kandydata PiS. „Sukami” nazywano w rosyjskich więzieniach i obozach pracy osadzonych którzy współpracowali z administracją więzienną lub wręcz weszli z jej przedstawicielami w jakikolwiek kontakt fizyczny – na przykład podnosząc przedmiot upuszczony na ziemię przez strażnika obozowego. Piszą o tym między innymi Warłam Szałamow i Aleksandr Sołżenicyn. Anarchistyczny etos „worów w zakonie” jest, moim zdaniem, doskonałym punktem odniesienia przy formowaniu etosu polskiego Antysystemu. Objazd przez Brauna nawet najbardziej szmatławych PiS-owskich szczekaczek propagandowych na dwa dni przed wyborami prezydenckimi był widowiskiem doprawdy obrzydliwym. Braun bowiem prowadził tam kampanię na rzecz Nawrockiego bardziej energiczną niż wcześniej na rzecz własnej kandydatury. Na wieczór wyborczy Braun też polazł do jednej z PiS-owskich stacji. Swoją decyzję o poparciu Nawrockiego ogłosił nie na jakimś antysys...
Czytaj więcej

Antysystem istnieje

Obraz
  W tej wypowiedzi polemicznej chciałbym odnieść się do felietonu kol. Przemysława Piasty „Na bezdrożach antysystemu” . Formalnie odnosi się on do startu Grzegorza Brauna w wyborach prezydenckich i jego sposobu prowadzenia kampanii wyborczej, w praktyce jednak kwestii tej poświęcony jest jedynie ostatni akapit. Większa część wypowiedzi kolegi Przemka jest w istocie refutacją samego Antysystemu, który Autor oskarża o brak treści ideowej i uznaje za zbiór niepowiązanych ze sobą poglądów, których jedyną wspólną cechą jest wypchnięcie poza margines dyskursu systemowego. Moim zdaniem, jest to diagnoza fałszywa, przemawiają zaś przeciwko niej fakty które przedstawiam poniżej. System i Antysystem Wyjdźmy od definicji Systemu : politologia pod pojęciem „systemu politycznego”rozumie wyróżniony w oparciu o zmienną w postaci określania treści życia publicznego (polityczności) zbiór elementów i porządkujących je relacji – zagęszczenie i siła relacji pomiędzy poszczególnymi elementa...
Czytaj więcej

Dlaczego chrześcijańska prawica nie jest rozwiązaniem?

Obraz
  W obliczu rozkładowego oddziaływania na ludy Eurazji liberalnej toksyny ideologicznej, stajemy dziś wobec wyzwania odnalezienia na nią antidotum. Chrześcijaństwo nie wydaje się zdolne do stania się alternatywą dla liberalizmu, ponieważ dzieli z nim kluczowe wyobrażenia antropologiczne i socjologiczne. „Wartości” takie jak metafizyczna odrębność jednostki, ontologiczna równość ludzi, równość płci, ideał „wiecznego pokoju”, humanitaryzm, eliminacja przemocy, agresji, śmierci, cierpienia, pracy uznawane są na równi przez chrześcijan, liberałów i lewicowców. Odrzucenie ksenofobii Sprawia to, że chrześcijańska prawica znajduje się wobec liberałów zawsze na przegranej filozoficznie pozycji. Konserwatyści przekonują bowiem jedynie, że wartościom liberalnym należy hołdować z uwzględnieniem ograniczeń nakładanych na człowieka w świecie „doczesnym” (rzekomo „upadłym” przez zbrukanie się przez człowieka „grzechem pierworodnym”), tak więc urzeczywistniać je w stopniu ograniczonym i dz...
Czytaj więcej