Szczyt G20 w Johannesburgu to obraz świata jaki nastaje

 


Odbywający się w dniach 22-23 listopada w Johannesburgu 20. szczyt G20 wskazuje na trzy tendencje:


Po pierwsze, spada znaczenie multilateralizmu w stosunkach międzynarodowych. Na obradach nie będą obecni ani prezydent Chin Xi Jinping, ani prezydent USA Donald Trump ani prezydent Rosji Władimir Putin. Państwo Środka reprezentował będzie premier Li Qiang, co wpisuje się w tendencję Pekinu do przechodzenia od dyplomacji wielostronnej do dwustronnej i realizowania jej z kraju. Przywódca USA ma wrogi stosunek do władz w Pretorii, formaty wielostronne postrzega raczej jako obciążające niż użyteczne, dąży zatem do pomniejszenia ich wagi. Minęły już czasy, gdy Biden naciskał by do G20 dołączyła Unia Afrykańska. Na Władimirze Putinie ciąży nakaz aresztowania wydany przez Międzynarodowy Trybunał Karny i jego obecność na szczycie poddałaby presji władze Rainbow Nation, które utrzymują z Rosją przyjazne stosunki.


Po drugie, widoczne jest wyraźne pogorszenie stosunków między USA i RPA. Władze tej ostatniej od dawna bezskutecznie zabiegały o spotkanie z Trumpem, który ostatecznie wybrał spotkanie z saudyjskim następcą tronu 18 listopada. Zachęty jankeskiego Potentata by w USA osiedlali się szykanowani w Afryce Południowej Biali, naciski by RPA wycofała z ONZ oskarżenie Izraela o ludobójstwo w Gazie i cła nałożone na Pretorię są jednak wyrazem otwartej niechęci Trumpa wobec władz południowoafrykańskiego kraju. Obcięcie przez Waszyngton pomocy dla Pretorii utrudni władzom tej ostatniej walkę z trapiącą kraj epidemią AIDS. Władze w RPA odpowiedziały zbliżeniem z UE, co może poskutkować podpisaniem porozumienia o eksporcie minerałów krytycznego znaczenia już w nadchodzącym tygodniu. W tym samym czasie południowoafrykański minister komunikacji i technologii cyfrowych Solly Malatsi wykluczył jakiekolwiek ustępstwa wobec Starlinka próbującego wejść na rynek południowoafrykański.


Po trzecie, zaznacza się trend do wykorzystywania przez gospodarki wschodzące forów wielostronnych takich jak G20 do uzgodnień wzajemnych oraz z graczami średniej wagi w konkretnych sprawach. W tej ostatniej kwestii kluczowe jest stanowisko Unii Afrykańskiej, dążącej do osiągnięcia korzystniejszych warunków w sprawie długu kontynentalnego. Władze RPA zamierzają też forsować uzgodnienia dające pierwszeństwo korzyści lokalnym społecznościom i krajom w których znajdują się złoża minerałów krytycznego znaczenia. W zakresie uzgodnień wzajemnych pozostaje zaś neutralizowanie skutków katastrof naturalnych i transformacja ku czystej ekologicznie energetyce.


Jérémie Robert, doradca Emmanuela Macrona do spraw afrykańskich zapowiada chęć pomocy Francji w tym ostatnim zadaniu. Paryż stara się więc wypełnić lukę stworzoną przez USA obcinające programy pomocy finansowej, podnoszące taryfy celne i atakujące projekty przeciwdziałania ociepleniu klimatu, którego skutki już boleśnie dotykają wiele krajów półtoramiliardowego kontynentu. Finalnie zatem, bojkot pierwszego szczytu G20 który ma się odbyć w Afryce i pierwszego wydarzenia międzynarodowego tej rangi w RPA od czasu FIFA World Cup 2010, wpisuje się w tendencję ograniczania globalnych wpływów USA. Na szczycie będą bowiem obecni przywódcy Turcji, Brazylii i Indii.


Z drugiej strony, zabraknie przywódców Meksyku, Argentyny i Nigerii, nie można zatem szczytu uznać za sukces Cyrila Ramaphosy ani za projekt w pełni udany. Daje on jednak, niczym w soczewce, miniaturowy obraz świata jaki kształtuje się wokół nas.


Ronald Lasecki

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Samozaoranie" Grzegorza Brauna

Obraz
  Grzegorz Braun „zsuczył” się przed drugą turą wyborów prezydenckich, popierając kandydata PiS. „Sukami” nazywano w rosyjskich więzieniach i obozach pracy osadzonych którzy współpracowali z administracją więzienną lub wręcz weszli z jej przedstawicielami w jakikolwiek kontakt fizyczny – na przykład podnosząc przedmiot upuszczony na ziemię przez strażnika obozowego. Piszą o tym między innymi Warłam Szałamow i Aleksandr Sołżenicyn. Anarchistyczny etos „worów w zakonie” jest, moim zdaniem, doskonałym punktem odniesienia przy formowaniu etosu polskiego Antysystemu. Objazd przez Brauna nawet najbardziej szmatławych PiS-owskich szczekaczek propagandowych na dwa dni przed wyborami prezydenckimi był widowiskiem doprawdy obrzydliwym. Braun bowiem prowadził tam kampanię na rzecz Nawrockiego bardziej energiczną niż wcześniej na rzecz własnej kandydatury. Na wieczór wyborczy Braun też polazł do jednej z PiS-owskich stacji. Swoją decyzję o poparciu Nawrockiego ogłosił nie na jakimś antysys...
Czytaj więcej

Dlaczego chrześcijańska prawica nie jest rozwiązaniem?

Obraz
  W obliczu rozkładowego oddziaływania na ludy Eurazji liberalnej toksyny ideologicznej, stajemy dziś wobec wyzwania odnalezienia na nią antidotum. Chrześcijaństwo nie wydaje się zdolne do stania się alternatywą dla liberalizmu, ponieważ dzieli z nim kluczowe wyobrażenia antropologiczne i socjologiczne. „Wartości” takie jak metafizyczna odrębność jednostki, ontologiczna równość ludzi, równość płci, ideał „wiecznego pokoju”, humanitaryzm, eliminacja przemocy, agresji, śmierci, cierpienia, pracy uznawane są na równi przez chrześcijan, liberałów i lewicowców. Odrzucenie ksenofobii Sprawia to, że chrześcijańska prawica znajduje się wobec liberałów zawsze na przegranej filozoficznie pozycji. Konserwatyści przekonują bowiem jedynie, że wartościom liberalnym należy hołdować z uwzględnieniem ograniczeń nakładanych na człowieka w świecie „doczesnym” (rzekomo „upadłym” przez zbrukanie się przez człowieka „grzechem pierworodnym”), tak więc urzeczywistniać je w stopniu ograniczonym i dz...
Czytaj więcej

Antysystem istnieje

Obraz
  W tej wypowiedzi polemicznej chciałbym odnieść się do felietonu kol. Przemysława Piasty „Na bezdrożach antysystemu” . Formalnie odnosi się on do startu Grzegorza Brauna w wyborach prezydenckich i jego sposobu prowadzenia kampanii wyborczej, w praktyce jednak kwestii tej poświęcony jest jedynie ostatni akapit. Większa część wypowiedzi kolegi Przemka jest w istocie refutacją samego Antysystemu, który Autor oskarża o brak treści ideowej i uznaje za zbiór niepowiązanych ze sobą poglądów, których jedyną wspólną cechą jest wypchnięcie poza margines dyskursu systemowego. Moim zdaniem, jest to diagnoza fałszywa, przemawiają zaś przeciwko niej fakty które przedstawiam poniżej. System i Antysystem Wyjdźmy od definicji Systemu : politologia pod pojęciem „systemu politycznego”rozumie wyróżniony w oparciu o zmienną w postaci określania treści życia publicznego (polityczności) zbiór elementów i porządkujących je relacji – zagęszczenie i siła relacji pomiędzy poszczególnymi elementa...
Czytaj więcej