Posty

Sojusznicy mimo woli: USA i Turcja po reelekcji Trumpa

Obraz
  Powrót Donalda Trumpa do Białego Domu przyjęty został z mieszanymi uczuciami przez Recepa Tayyipa Erdo ğ ana i tureckich islamistów z AKP. Podczas poprzedniej kadencji jankeskiego potentata Turcja przeprowadziła trzy operacje wojskowe w Syrii, ofensywę w Trypolitanii i wsparła informacyjnie Azerbejdżan podczas zwycięskiej dla niego drugiej wojny o Górny Karabach. Szczególnie pozytywnie zapisało się w pamięci administracji tureckiej wycofanie wojsk jankeskich z granicy syryjsko-tureckiej w październiku 2019 roku, co umożliwiło Ankarze ekspansję wojskową na wschód od Eufratu. Pozostaje też nadal na stole projekt ropociągu Kirkuk-Ceyhan, którym ropa z północnego Iraku miałaby popłynąć ku Morzu Śródziemnemu przez południową Anatolię. Kurdystan Więcej wątpliwości w Ankarze budzą zapowiadane nominacje prezydenta-elekta gwiazd i pasów. Typowany na doradcę ds. bezpieczeństwa narodowego Mike Waltz jest szefem lobby kurdyjskiego w Kongresie i przeciwnikiem wycofania się USA z Syrii, po

Katolicki Kościół Dworski w Dreźnie

Obraz
  Katedra Świętej Trójcy w Dreźnie – wybudowana w latach 1739-1755 z piaskowca pozyskiwanego w Szwajcarii Saksońskiej jako katolicki kościół dworski w stylu barokowym dla elektora saskiego (od 1733 r.) Fryderyka Augusta II i króla Polski (od 1734 roku, jako August III). Od 1964 r. konkatedra, od 1980 r. katedra diecezji miśnieńsko-drezdeńskiej i kościół parafialny parafii katedralnej. Jest to największy kościół katolicki w Saksonii. Od 1 kwietnia 1736 r. do 30 września 1749 r. budową świątyni kierował włoski architekt Gaetano Chiaveri (1689-1770, od 1740 r. kierował też przebudową skrzydła północno-wschodniego Zamku Królewskiego w Warszawie) a w budowę zaangażowanych było wielu sprowadzonych z Italii rzemieślników. Opieszałość w pracach sprawiła że po wyjeździe G. Chiaveriego ich kierownictwo powierzono Juliusowi Heinrichowi Schwarze (1706-1775), uważanemu za najwybitniejszego przedstawiciela drezdeńskiego rokoko, uczniowi Johanna Christoipha Kn öffela (1686-1752) który również wnió

Komu służy zabójstwo Ismaila Haniyeha

Obraz
  Ludzie, których najbardziej ucieszyła śmierć Ismaila Haniyeha w Teheranie 31 lipca przebywają aktualnie nie tylko w Jerozolimie ale też w podziemnych tunelach w Strefie Gazy. Należy do nich Yahya Sinwar, faktyczny przywódca Brygad Ezzedeen Al-Quassam, walczących Gazie z izraelskim najeźdźcą. Sinwar i Haniyeh nienawidzili się wzajemnie i zażarcie rywalizowali o faktyczne, nie o nominalne, przywództwo w Hamasie – o czym dobrze wiedziały aktywne w regionie służby wywiadowcze, przede wszystkim izraelskie i państw arabskich. Haniyeh był od 2017 roku szefem Biura Politycznego Hamasu. Od 2019 roku przebywał na emigracji w Doha, gdzie ze strony Hamasu patronował negocjacjom z Izraelem. Tel Awiw utrzymuje nieoficjalne kontakty z Doha, Katar zaś, obok Egiptu i Stanów Zjednoczonych, patronował negocjacjom państwa żydowskiego i Muzułmańskiego Ruchu Oporu nad przerwaniem toczonej od dziesięciu miesięcy wojny w Gazie. Twarzą Hamasu w tych negocjacjach był Haniyeh. Nie miał on oczywiście mandatu

Idea Drugiego Grunwaldu

Obraz
  Od demoliberalnego przełomu 1989 roku nie są zbyt nagłaśniane przez władze przypadające na 15 lipca obchody rocznicy bitwy pod Grunwaldem z 1410 roku. Można domniemywać, że rządząca obecnie „proniemiecka” liberalna PO przywiązuje do tej rocznicy jeszcze mniejszą wagę, niż robiłby to projankeski konserwatywny PiS. Rocznicę upamiętniają narodowcy, raczej jednak na zasadzie kolejnej okazji do „zrobienia czegoś”, niż ze świadomością głębszego znaczenia tego wydarzenia. Tymczasem to również jak najbardziej współczesne znaczenie wybrzmiewa z tego historycznego wydarzenia nader donośnie. Przypomnijmy, że po przegranej stronie Zakonu Krzyżackiego walczyli wówczas rycerze z krajów niemieckich, Anglii, Francji i innych krajów zachodniej Europy. Z kolei po zwycięskiej stronie polskiej walczyli Czesi, Ślązacy, Morawianie, Rumuni, Tatarzy, Rusini i Litwini. Mieliśmy zatem zwycięskie starcie słowiańsko-eurazjatyckiego Wschodu z romano-germańskim Zachodem. Można powiedzieć, że w 1410 r. pokonal

Życie bez zasad Henry'ego Davida Thoreau

Obraz
  Współtwórca jankeskiego transcendentalizmu Henry David Thoreau (1817-1862) znany jest przede wszystkim jako autor „kultowego” utworu „Walden, czyli życie w lesie” (1854), będącego krytyką cywilizacji zachodniej i pochwałą życia w zgodzie z Naturą. Bliski formule manifestu ideowego jest też jednak jego mniej znany esej „Życie bez zasad” (opublikowany po raz pierwszy w roku 1863, już po śmierci Autora). H. D. Thoreau prezentuje się w nim, po pierwsze, jako przeciwnik pracy wykonywanej jedynie dla celów zarobkowych; „Nikt nie popełnia fatalniejszych pomyłek aniżeli ten, kto poświęca większość życia zarabianiu na nie”; „Zrobić cokolwiek, by tylko zarobić pieniądze, to znaczy w istocie nie zrobić nic albo jeszcze gorzej. (…) Najmniej przyjemnie wyświadcza się te usługi, za które społeczeństwo najchętniej płaci. Płaci za to, że jest się czymś mniej niźli człowiekiem”. Autor nie tylko pogardza interesownością, przeciwstawiając jej autentyczną pasję („Nie najmuj człowieka, który wyk

Moje posłanie do nowego świata

Obraz
  Przedwczesna śmierć prezydenta Ebrahima Raisiego – głęboko szanowanego i oddanego funkcjonariusza państwowego – w tragicznej katastrofie śmigłowca przyspieszyła przedterminowe wybory w Iranie, wyznaczając zwrotny moment w historii naszego narodu. Pośród wojny i turbulencji w naszym regionie, system polityczny Iranu zamanifestował swą niezwykłą stabilność, poprzez przeprowadzenie konkurencyjnych wyborów w pokojowy i uporządkowany sposób, falsyfikując insynuacje czynione przez rozmaitych „ekspertów od Iranu”z pewnych rządów. Ta stabilność oraz godny sposób przeprowadzenia wyborów podkreślają wnikliwość naszego Najwyższego Przywódcy, ajatollaha Chameneja, oraz oddanie naszego ludu dla demokratycznego przekazania władzy, nawet w obliczu przeciwności. Ubiegałem się o urząd (prezydenta) z programem reform, wzmocnienia narodowej jedności oraz konstruktywnego zaangażowania w stosunki ze światem, ostatecznie zdobywając zaufanie moich rodaków przy urnach, włączając w to te młode k