Pałac Działyńskich w Warszawie

 

Pałac wybudowano ok. 1740 r. dla architekta Jana Zygmunta Deybela (1685-1752) przy istniejącej wówczas ulicy Mylnej na którą prowadził wyjazd z rezydencji. Następnie właścicielami byli m.in. od 1777 r. magnat Wincenty Potocki, burmistrz Starej Warszawy Wojciech Lombert i od 1789 r. bankier Piotr Blank (1742-1797). Od 1790 r. pałac należał do gen. Ignacego Działyńskiego (1754-1797) – wówczas właściciela części jurydyki Leszno, który w pałacu założył bibliotekę i galerię sztuki.


W 1807 r. w budynku urządzono lazaret wojska francuskiego. Od 1809 r. pałac był miejscem spotkań loży masońskiej, która w 1820 r. wykupiła go na własność. Po rozwiązaniu loży w 1823 r. pałac trafił w ręce gminy ewangelicko-reformowanej. Od 1828 r. miały w nim siedzibę instytucje szkolne: Szkoła Wojewódzka Pedagogiczno-Praktyczna, następnie II Gimnazjum w Warszawie, po 1869 r. zaś żeńska pensja Konradi.


Podczas okupacji niemieckiej, pałac wraz z sąsiednimi terenami należącymi do ewangelików został wyłączony z getta i skomunikowany zresztą aryjskiej części miasta. W 1944 r. pałac spłonął w następstwie powstania sierpniowego. Odrestaurowano go po wojnie w latach 1948-1952.


Na terenie na którym stoi pałac, nabytym przez J. Z. Deybela, stanęły pierwotnie trzy, umieszczone w jednej linii, pawilony ogrodowe. W jeden budynek połączył je ok. 1777 r. W. Potocki. Również za jego sprawą, prawdopodobnie w 1778 r., na dachu budynku wzniesiono belwederek przeznaczony na obserwatorium astronomiczne, rozebrane jednak ostatecznie w XIX w. W latach 1880. fasada i wnętrza pałacu zostały przebudowane w stylu klasycystycznym. 

 






 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Popieram akcję Grzegorza Brauna

Obraz
  Nie zamierzam zajmować stanowiska wobec religijnego znaczenia „akcji strażackiej” posła Grzegorza Brauna . Nie znam się na religii żydowskiej i nie wiem czy rzeczywiście jest to „rasistowski, dziki kult”jak twierdzi przywódca Konfederacji Korony Polskiej. Mam kilka książek na temat judaizmu i bodajże jedną na temat żydowskich zwyczajów i tradycji, czekają one jednak na lepszy dla siebie czas, gdyż tematów żydowskich nie uważam za priorytetowe. Nie zamierzam więc też wypowiadać się na temat religijnej treści żydowskiego święta Chanuki. Sprawa jest tym bardziej złożona, że krytyczna postawa posła Brauna wobec Chanuki wynika, jak on sam twierdzi, z jego wierzeń katolickich . Dla oceny jego postępku pod kątem religijnym, należałoby się więc przyjrzeć nie tylko znaczeniu Chanuki wedle wyznawców judaizmu ale też wedle doktryny katolickiej – na dodatek, w jej wersji sprzed reform II Soboru Watykańskiego, ponieważ Grzegorz Braun określa się jako „tradycjonalista katolicki”, tak więc prze
Czytaj więcej

Separatyści wygrywają w Polinezji Francuskiej

Obraz
  W wyborach do Zgromadzenia Terytorialnego (Assembl é e territoriale) Polinezji Francuskiej 30 kwietnia 2023 r. zwyciężyła separatystyczna partia T āvini Huiraʻatira byłego prezydenta Oscara Temaru, pokonując ugrupowanie T ā pura Huiraʻatira obecnego prezydenta É douarda Fitcha większością 44,2% głosów do 38,5% głosów, co daje niepodległościowcom 38 mandatów w 57-osobowym parlamencie. Najprawdopodobniej 12 maja 2023 r. Zgromadzenie Terytorialne wybierze nowego prezydenta terytorium, kandydatem na którego jest polityk zwycięskiej partii Moetai Brotherson. Porażka dotychczasowego prezydenta, wedle dziennika „Le Figaro”, spowodowana jest społecznym odbiorem postępowania władz podczas epidemii COVID-19, inflacją na poziomie 8,5% oraz wprowadzeniem nowego podatku VAT dla utrzymania lokalnego systemu zabezpieczenia społecznego 1 Zwycięskiej partii pogratulował na Twitterze francuski minister spraw wewnętrznych i zamorskich G é rald Dermanin. Polinezja Francuska ma we francuskim sy
Czytaj więcej

Jak nie być oszołomem

Obraz
  Pisane w nurcie antysystemowym publicystyka i komentarze narażone są szczególnie na degenerowanie się w oszołomstwo. Warunki temu stwarza społeczny przede wszystkim charakter antysystemowego dziennikarstwa i brak wykształconych mechanizmów weryfikacji poprawności tekstów. Antysystemowy komentariat jest nieliczny, każda inicjatywa jest więc na wagę złota, stąd też rzadko uciekamy się w naszej sferze do selekcji i odrzucania tekstów. Brak jest też zazwyczaj formalnych wymogów dla publikowanych artykułów. Nie ma sensu robienie z tego zarzutu, bo taka a nie inna sytuacja ma swoje źródła w samym charakterze działalności antysystemowej, należy jednak stwierdzić występowanie takiego faktu. Umysł spekulatywny Autorzy antysystemowi to na ogół typy umysłów spekulatywnych; starają się doszukiwać związków między różnymi faktami i wysnuwać z nich wnioski. Słabością ich jest częsty brak znajomości technik pozwalających selekcjonować fakty, porządkować je w hierarchii znaczenia, odróżnia
Czytaj więcej