Ronald Lasecki

  Współtwórca jankeskiego transcendentalizmu Henry David Thoreau (1817-1862) znany jest przede wszystkim jako autor „kultowego” utworu „Walden, czyli życie w lesie” (1854), będącego krytyką cywilizacji zachodniej i pochwałą życia w zgodzie z Naturą. Bliski formule manifestu ideowego jest też jednak jego mniej znany esej „Życie bez zasad” (opublikowany po raz pierwszy w roku 1863, już po śmierci Autora). H. D. Thoreau prezentuje się w nim, po pierwsze, jako przeciwnik pracy wykonywanej jedynie dla celów zarobkowych; „Nikt nie popełnia fatalniejszych pomyłek aniżeli ten, kto poświęca większość życia zarabianiu na nie”; „Zrobić cokolwiek, by tylko zarobić pieniądze, to znaczy w istocie nie zrobić nic albo jeszcze gorzej. (…) Najmniej przyjemnie wyświadcza się te usługi, za które społeczeństwo najchętniej płaci. Płaci za to, że jest się czymś mniej niźli człowiekiem”. Autor nie tylko pogardza interesownością, przeciwstawiając jej autentyczną pasję („Nie najmuj człowieka, który wyk

  Przedwczesna śmierć prezydenta Ebrahima Raisiego – głęboko szanowanego i oddanego funkcjonariusza państwowego – w tragicznej katastrofie śmigłowca przyspieszyła przedterminowe wybory w Iranie, wyznaczając zwrotny moment w historii naszego narodu. Pośród wojny i turbulencji w naszym regionie, system polityczny Iranu zamanifestował swą niezwykłą stabilność, poprzez przeprowadzenie konkurencyjnych wyborów w pokojowy i uporządkowany sposób, falsyfikując insynuacje czynione przez rozmaitych „ekspertów od Iranu”z pewnych rządów. Ta stabilność oraz godny sposób przeprowadzenia wyborów podkreślają wnikliwość naszego Najwyższego Przywódcy, ajatollaha Chameneja, oraz oddanie naszego ludu dla demokratycznego przekazania władzy, nawet w obliczu przeciwności. Ubiegałem się o urząd (prezydenta) z programem reform, wzmocnienia narodowej jedności oraz konstruktywnego zaangażowania w stosunki ze światem, ostatecznie zdobywając zaufanie moich rodaków przy urnach, włączając w to te młode k

  W środę 26 czerwca kilkuset żołnierzy Sił Zbrojnych Boliwii (hiszp. Las Fuerzas Armadas del Estado Plurinacjonal de Bolivia, FAB) i policji wojskowej, wyposażonych w kilkanaście transporterów opancerzonych, zajęło Plaza Murillo w faktycznej stolicy kraju La Paz (konstytucyjną stolicą jest Sucre gdzie ma swoją siedzibę Sąd Najwyższy, siedziby pozostałych organów władzy znajdują się jednak w La Paz). Buntownikom przewodził ówczesny głównowodzący FAB gen. Juan Jos é Z úñ iga. Na przeciw puczystom przed pałacem prezydenckim (Palacio Quemado) wyszedł minister obrony Eduardo del Castillo, uderzając ręką w szybę transportera wiozącego gen. J. J. Z úñ igę i domagając się od niego wyjaśnień. Dowódca armii wysiadł wtedy z samochodu i zwracając się do dziennikarzy, stwierdził że „siły zbrojne dążą do restrukturyzacji demokracji”, „odpowiadając na żądania ludu, mającego dość plądrowania kraju”, „od lat kontrolowanego przez elitę”, „wandali kierujących państwowymi instytucjami, niszczących