Liberalizm - ideologia podludzi
W wydanej w 1945 r. powieści „L’âge de raison” Jean-Paul Sartre zawarł znamienne zdanie „człowiek jest więzieniem pozbawionym murów”. Francuski filozof miał tu na myśli człowieka jako jednostkę, tak więc definicję człowieka, którą posługują się liberałowie. Jednostka jest podstawowym podmiotem politycznym liberalizmu, analogicznie jak klasa jest takim podmiotem w socjalizmie, a naród – w nacjonalizmie. Ontologia i aksjologia liberalizmu Jednostkę liberałowie definiują przez pryzmat jej wolności negatywnej, to znaczy „wolności od”. Wybitny liberalny filozof, Isaiah Berlin w swym znanym eseju „Dwie koncepcje wolności” (1958) utożsamił ją z „wolnością nowożytnych”, przeciwstawiając ją „wolności pozytywnej”, to znaczy „wolności do”, utożsamionej z kolei z „wolnością starożytnych”. Berlin krytykował „wolność pozytywną”, jako grożącą zamaskowanym totalitaryzmem. Według niego, w wolnym społeczeństwie to jednostka miała samodzielnie wybrać, dla jakiego celu użyć swej wolności. Kw