Ronald Lasecki

Alfons Mucha - Święto Świętowita na Rugii „Oto również utożsamianie dziejów państwowości polskiej z chrześcijaństwem polskim okazuje się niesłuszne. Nie zawsze Polacy byli chrześcijanami i nie w pełni chrześcijanami. Utożsamianie kultury polskiej z kulturą katolicką jest religioznawczo niesłuszne. Albowiem podziemny nurt religii starosłowiańskiej na naszej ziemi nigdy nie wysechł , a wiara rzymsko-niemiecka była przez wiele wieków przyjmowana jako obcy przybysz o wysoce abstrakcyjnych czy też ekskluzywno-namiętnych (pasyjnych) rysach, raczej trudnych do asymilacji dla łagodnego i ugodowego charakteru słowiańskiego. Była to religia uniwersalistyczna obcego pochodzenia, nie związana z naszym krajobrazem, z naszymi puszczami, wzgórzami, jeziorami i wodami; liturgia symboliczna, oderwana od środkowo- i wschodnioeuropejskiej przyrody, rytmiki życia rolniczego, kult pozbawiony cech swojskości i indywidualności; organizacja zapatrzona w odległy, imperialny Rzym (…) Dzieło

Ideologie pomiędzy rzeczywistością bytu a rzeczywistością stawania się Idee mają charakter absolutny, ale ideologie już historycznie przejściowy. Idee stanowią rzeczywistość obiektywną, istnieją niezależnie od podmiotu je postrzegającego. Nawet brak bycia postrzeganym nie odbiera im atrybutu realności. Idee przynależą zatem do porządku ontologicznego, są tożsame z bytem. Ideologie są formami myśli politycznej o dwukierunkowo ukierunkowanej funkcji: z jednej strony spełniają funkcję poznawczą , z drugiej zaś praktyczną. Przedmiotem tej pierwszej jest świat idei, tej drugiej zaś rzeczywistość materialna. Ideologie spełniają funkcję poznawczą, odsłaniając przed człowiekiem świat idei. Funkcję praktyczną spełniają, mobilizując swoich zwolenników do działań mających upodobnić rzeczywistość materialną do tego świata. Funkcja poprzez spełnianie której ideologia obecna jest w porządku stawania się, jest zatem funkcją podwójną. Gdy pozbawimy ją jednego z wymienionych aspektów, ideologia